[ Pobierz całość w formacie PDF ]

chcieli zjeść jakieś potrawy charakterystyczne dla regionalnej kuchni. Zatrzymali się więc w
gospodzie w Townsend, słynącej ze smażonych sumów. Robertsonowie zamówili do ryby
101
rzepę i czarną fasolę, Hillary wolała kurczaka z kluskami i bułeczkami domowego wypieku,
poza tym podkradła trochę smażonej dyni z talerza Luke'a.
W drodze powrotnej do Knoxville Hillary opowiedziała CIaire o swojej pracy w
Organizacji Ochrony Konsumentów. Rozmawiały o różnych sprawach, którymi ten ruch się
zajmuje: o bezpieczeństwie jazdy, zastosowaniu pestycydów, o prawach posiadaczy kart
kredytowych, ubezpieczeniach zdrowotnych.
Claire wydawała się być szczerze zainteresowana działalnością grup konsumenckich
w Stanach, bez wahania więc przyjęła zaproszenie Hillary do siedziby organizacji, a potem
na lunch.
- To bardzo miło z twojej strony - podziękowała Claire.
- Wspomniałaś, że to organizacja niedochodowa. Rozumiem; że przyjmujecie dotacje?
- Tak, ale nie diatego cię zaprosiłam ...
- ... Oczywiście, wiem. Ale w Anglii też się zaangażowałam w podobne sprawy, szczególnie
w walkę z pestycydami.
- Wygląda na to, że znalazłyście wspólny temat - powiedział Luke, kiedy już odwiez
li
Robertsonów do hotelu.
- Jutro zjemy razem lunch.
- To dobrze. - Luke był zadowolony. Weekend udał się lepiej, niż mógłby przypuszczać i
coraz bardziej wierzył, że wszystko ułożyło się po jego myśli.
Poniedziałkowe przedpołudnie było dla Hillary wyjątkowo gorące. Z całych sił
starała się nadrobić czas stracony w piątek na posterunku policji, tym bardziej, że na drugą
umówiła się z Claire na lunch. Zadzwonił telefon na jej biurku. To była Jolene .
- Przepraszam, że przeszkadzam ci w pracy - usprawiedliwiła się szybko - ale chciałam się
upewnić, czy u ciebie wszystko w porządku! Nie odzywałaś się długo.
- Wiem, ale to był zwariowany tydzień.
- Zwariowany? To dobrze czy z
le?
- Raczej dobrze. - Hillary uśmiechnęła się na wspomnienie miłosnej nocy z Lukiem.
- Cieszę się. Więc ułożyło ci się z Lukiem, to dobrze. A ta wojna między ojcami?
Dowiedziałaś się czegoś nowego?
- Tak. Nie jestem pewna, ale ten konflikt wiąże się z ich byłą sekretarką. Muszę ją jakoś
znalez
ć. Chyba wynajmę prywatnego detektywa ...
102
- Mam świetny pomysł! - przerwała jej Jolene. - Pamiętasz, jak ci mówiłam o nowym
facecie w moim życiu, Darrylu? Jest detektywem. Jednym z najlepszych w Knoxville.
Wielu ludzi tak uważa. Cholemie chce mi zaimponować. Co ty na to? Damy mu szansę.
Zobaczymy, może znajdzie tę kobietę.
Hillary umówiła się, że prześle Darrylowi faksem informacje o Nadine Boudine, gdy
tylko jej ojciec wyjdzie z domu i będzie mogła pomyszkować w jego gabinecie.
- Dzięki, Jolene.
- Jestem tylko twoją przyjaciółką. Baw się dobrze ze swoim świeżo upieczonym mężem.
Hillary wyszła, na lunch póz
niej, bo dyrektor organizacji konsumenckiej chciał
osobiście wtajemniczyć Claire w szczegóły ich działalności.
- A wiesz, że widziałam cię w telewizji - zaczęła Claire. - W piątkowych wieczornych
wiadomościach.
- Na szczęście odwiedzanie posterunków policji nie należy do moich obowiązków -
zapewniła ją Hillary.
Nie minęła jednak nawet godzina, a Hillary dzwoniła do Luke' a z automatu
wiszącego na policyjnym posterunku.
- Luke? Tu Hillary. Mógłbyś powiedzieć Angusowi, że Claire Wróci do hotelu trochę
póz
niej? Nie chce go martwić. Wypadło nam coś nieprzewidzianego i trochę się spóz
nimy.
Ale u nas wszystko w porządku.
- Skąd dzwonisz? - spytał podejrzliwie, słysząc w tle odgłosy zamieszania.
Hillary chwilę milczała, wolała nie mówić mu prawdy, ale też nie chciała kłamać.
- Z posterunku policji.
- Wspaniale - powiedział Luke z rezygnacją. - Co zrobiłaś tym razem?
103
ROZDZIAA
JEDENASTY
- Wynagrodziłem ci krzywdy? - spytał Luke, kiedy już nakarmił i napoił Hillary w jednej z
najbardziej romantycznych restauracji w Knoxville.
- Co mi wynagrodziłeś? To, że prawie bez uprzedzenia wyciągnąłeś mnie na wycieczkę w
góry? Czy to, że mnie oskarżyłeś o wpakowanie Claire w kłopoty, w wyniku których obie
wylądowałyśmy na posterunku policji?
- Mogłaś mi przecież od razu powiedzieć, że byłyście świadkami wypadku i składacie
zeznania.
- Nie dałeś mi żadnej szansy ..
- Może rzeczywiście trochę się pospieszyłem. Wynagrodziłem ci to jednak dziś wieczorem,
prawda?
- Powiedzmy, że był to dobry początek ...
- Dobry początek? To wszystko? A róże się nie liczą?
Hillary wąchała tuzin czerwonych róż, kiedy Luke otwierał drzwi do ich mieszkania.
Co prawda udało im się przewiez
ć tylko trochę osobistych rzeczy, ale kiedy byli na
wycieczce w górach, Abe zrobił im niespodziankę. Z kilkoma ludz
mi z budowy przewiózł
wielkie łóżko Luke'a. Jego brak zauważyli po powrocie, dlatego tej nocy zdecydowali się na
przenosiny.
- Róże są piękne - odpowiedziała po dłuższej chwili Hillary.
- Tak jak ty - mruknął Luke, objął mocno żonę i niemal w tej samej chwili nagle od niej
odskoczył. - Au!
- Co się stało?
- To kolec ... Pozbędziemy się tego. - Odłożył na bok bukiet. - I tego też. - Zdjął z ramion
Hillary elegancki złoty szal i odrzucił go na Podłogę.
- W takim razie powinniśmy pozbyć się i tego. - Hillary zerwała z niego kurtkę i rzuciła ją
obok szala.
- I tego... - Palce Luke'a zajęły się sukienką Hillary, czarną, bez ramiączek, łatwą do
zrzucenia, czego przez cały wieczór nie mógł się doczekać.
W ogniu płomiennych pocałunków kolejne części ubrania spadały na podłogę. Ich
żartobliwa gra szybko wymknęła się spod kontroli, tak jak często bywało z ich miłosnymi
104
igraszkami. Nie kochali się w sypialni na górze. Tak naprawdę nie dotarli nawet na górę.
Kochali się na schodach.
- Jak myślisz - Luke pierwszy odzyskał głos - czy to stanie się rytuałem, który będziemy
odprawiać po każdej przeprowadzce?
- Miejmy nadzieję ... - mruknęła Hillary. - To bardzo przyjemny sposób poznawania nowych
miejsc - najpierw na dywanie u ciebie, a teraz na schodach tutaj.
- Chyba się stąd nie ruszę.
- Dobrze. - Pocałowała go w ramię. - Ja też nie chcę się stąd wyprowadzać. [ Pobierz całość w formacie PDF ]