[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Anglię. Edward ledwie zdążył uciec, zanim Londyn zaroił się wojskami earla.
 Czyniciel Królów przywrócił na tron tego samego monarchę, którego pomógł obalić
dziewięć lat wcześniej.Oszołomiony i skonsternowany Henryk VI został uwolniony z
londyńskiego Tower, gdzie z całą pewnością nie wyglądał i nie pachniał jak więzień, któremu
przysługiwało królewskie traktowanie. Wedle słów kronikarza  nowi go teraz otoczyli, wielką
czcią go obdarzając, i do pałacu Westminster zawiedli . Henryk odzyskał dawną posadę, potulny
i prostoduszny,  niemy niczym koronowany cielec , jak ktoś zauważył. Tym razem miał być
marionetką w rękach Warwicka.
Król Henryk ledwie zdążył odnowić siedzisko swojego niedawno odzyskanego tronu, gdy w
roku 1471 król Edward powrócił na czele wojsk do Anglii. Warwick poległ w bitwie pod Bamet,
królowa Małgorzata zaś została pokonana kilka tygodni pózniej w bitwie pod Tewkesbury.
Zginął również jej siedemnastoletni syn, Edward Lancaster, dziedzic i ostatnia nadzieja
Lancasterów. Ponownie osadzony w Tower Henryk VI został po cichu zamordowany, a jego
kuzyn ponownie ogłosił się królem Edwardem IV. Ciało Henryka
wystawiono w Londynie na widok publiczny na dowód tym, którzy mieli wątpliwości, że los
dynastii Lancasterów został ostatecznie przypieczętowany.
Wojna Róż na jakiś czas przycichła. Nie mając wroga, z którym mogliby walczyć,
członkowie dynastii Yorków zwrócili się przeciwko sobie. Oprócz księcia Clarence a, którego
Edward w końcu kazał stracić, król miał innego brata - Ryszarda, księcia Gloucester - który
wiernie mu służył podczas wojny z Lancasterami. Ryszard okazał się jednak znacznie lepszym
bratem niż wujem.
Po śmierci Edwarda IV w roku 1483 jego najstarszy syn miał wszelkie prawa do zastąpienia
go na tronie jako król Edward V. Jednak dzięki swojemu drogiemu wujowi, Ryszardowi, nigdy
nie został koronowany. Ryszard, z woli Edwarda IV nazywany Protektorem, pojmał
trzynastoletniego chłopca, zmierzającego do Londynu na koronację, i osadził go w londyńskim
Tower. Do Edwarda dołączył wkrótce jego młodszy brat, książę Yorku, którego wuj Ryszard
wywabił podstępem z kościoła w Westminsterze.  Protektor
ogłosił następnie obu bratanków bastardami, a koronę włożył na własne skronie, obejmując
panowanie jako król Ryszard III.
Słuch o dwóch młodych chłopcach w Tower zaginął. Chociaż niektórzy zwolennicy Ryszarda
temu przeczą, większość historyków sądzi, że wiele ówczesnych relacji o tym. w jaki sposób
Ryszard piął się do władzy. W końcu nikt przecież nie zaprzecza, że to właśnie za jego
panowania wszelki słuch o bratankach na zawsze zaginął.
Do jego najbardziej zagorzałych obrońców należą członkowie Towarzystwa Ryszarda III.,
którzy wierzą, że król został oczerniony, szczególnie przez Shakespeare a oraz jego zródła, po
które sięgał pisząc swoją niepochlebną sztukę o Ryszardzie, m.in. relację sir Tomasza Morusa.
Uważając go za postać daleką od demonicznego,  uwięzionego w butelce pająka , stworzoną
przez poetę postać fikcyjną, zwolennicy Ryszarda dostrzegli w nim sympatycznego
średniowiecznego niedzwiadka...Wiem zwyczajnie, że gdybym żył w XV wieku, mógłbym
pożyczyć od Ryszarda kielich cukru , napisał jeden z nich w biuletynie towarzystwa. Zdaniem
obrońców Ryszarda. Tomasz Morus był nędznym lokajem domu Tudorów, który napisał za
panowania Henryka VIII (syna pogromcy Ryszarda) własną historię Ryszarda III. pragnąc
przypodobać się swojemu królowi (nic nie szkodzi, że Morus w końcu sam stracił głowę, nie
chcąc ulec władcy).
Chociaż prawdą jest, że Ryszard nie miał zdeformowanej postaci - że był to jedynie zabieg
literacki, mający na celu podkreślenie jego wyjątkowego zła - dowody zdrady Ryszarda są
wystarczająco przekonywające. Przede wszystkim istnieje dobrze udokumentowany zapis jego
zbrodni oraz samozwańczy król kazał ich zamordować - udusić podczas snu, wedle niektórych
relacji. Zbrodni tej lud Anglii nigdy nie zapomniał.  Nienawiść, którą wzbudziła zbrodnia
Ryszarda w całym kraju, nigdy nie
osłabła i pozostała nieuciszona , napisał Winston Churchill w swojej History of the English
Speaking Peoples (Dzieje ludów anglojęzycznych),  mimo przyznanych ludowi korzyści,
mądrych praw i sukcesów administracyjnych osiągniętych przez splamionego krwią monarchę .
Dwa lata po ogłoszeniu występnego wuja królem Ryszardom III Wojna Róż rozgorzała
ponownie. W 1485 roku ostatni potomek dynastii Lancasterów, który został Henrykiem VII,
pokonał Ryszarda III w bitwie pod Bosworth Field. Po śmierci ostatniego króla z dynastii
Yorków Henryk zjednoczył walczące rody Yorków i Lancasterów, poślubiając córkę Edwarda
IV, Elżbietę, i zakładając dynastię Tudorów. Po jeszcze jednym, ostatnim już, powstaniu
zwolenników Yorków w roku 1487 w Stoke Wojna Róż została oficjalnie zakończona. Krwawe
dziedzictwo rodowych waśni wywarło jednak znaczny wpływ na następne stulecie.
Henryk VII skutecznie usuwał wszystkich ludzi spokrewnionych z Yorkami, którzy znalezli
się zbyt blisko jego tronu, plagą byli jednak ludzie podający się za ich zmarłych krewnych. Jeden
z nich, Perkin Warbeck, syn prostego łódkarza, podawał się za młodszego syna Edwar da IV,
zamordowanego w londyńskim Tower przez ich wuja Ryszarda III. Warbeck, który zaczął swą
karierę jako zwykły oszust, stał się poważnym zagrożeniem, kiedy jego zuchwałe roszczenia
zyskały poparcie niektórych europejskich monarchów oraz tych członków rodu Yorków, którym
udało się przeżyć, m.in. ciotki zmarłego chłopca. Ogłosiwszy
się  Ryszardem IV , Warbeck dokonał inwazji na Anglię; w końcu został jednak pojmany i
powieszony.
Liczne małżeństwa Henryka VIII, następnego władcy, wynikały z chęci zapobieżenia
chaosowi, który tak boleśnie dotknął poprzedni wiek, przez spłodzenie potomka, który w
pokojowy sposób obejmie tron po ojcu. Jednak nawet osiągnąwszy swój cel, Henryk nadal
musiał się liczyć z poważnym niebezpieczeństwem ze strony rodu Yorków - swoją
sześćdziesięciodziewięcioletnią krewniaczką Małgorzatą, hrabiną Salisbury. Chociaż król
traktował niegdyś córkę księcia Clarence jak matkę, w końcowym okresie swojego panowania
uznał, że nie może dłużej tolerować zagrożenia z jej strony. W 1541 roku rozkazał, by stara dama
została ścięta. Hrabina nie odeszła jednak po cichu. Chcąc uniknąć
katowskiego topora, biegała po szafocie, usiłując umknąć oprawcy. W końcu jednak została
zgładzona. Chociaż dynastia Tudorów była teraz bezpieczna, ostatni monarchowie, bez wyjątku
przyrodnie rodzeństwo mieli uczynić swoje życie wiecznie nieznośnym.
3. Kłopoty dynastii Tudorów
Dzieci Henryka VIII nigdy nie były sobie szczególnie bliskie. Trzy różne matki i bolesne
emocjonalne okaleczenie uczyniły powstanie więzi między nimi rzeczą niełatwą. Zamiast tego
stały się dla siebie groznymi rywalami. Najmłodszy, tak wyczekiwany przez Henryka syn,
urodzony przez jego trzecią żonę, Jane Seymour, zastąpił go na tronie w roku 1547 jako Edward [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • sportingbet.opx.pl