[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Cook stwierdził, że załoga  Adventure jest znowu w pełni sprawna. Ponieważ przypłynął na
Tahiti tylko po to, żeby wyleczyć swoich ludzi, nie miał zamiaru niepotrzebnie przedłużać pobytu
tutaj.
Chciał także ruszać w drogę z dwóch ważnych powodów. Tak jak w Vaitepiha, w Matavai także
nie było świeżego mięsa. Z licznych stad dzikich świń pozostało bardzo niewiele. Dowiedział się
jednak, że na Huahine i Raiatea, dwóch wyspach, które odwiedził w czasie poprzedniej podróży,
mięsa jest w bród. Po drugie, Cook zaczął się spieszyć. Chciał odnalez
ć grupę wysp odkrytych w
połowie poprzedniego wieku przez Tasmana, który nazwał je Amsterdam, Rotterdam i Middleburg
 i wrócić następnie do Queen Charlotte Sound, żeby w listopadzie móc wyruszyć na badania
obszarów w rejonie wysokich szerokości geograficznych.
 Resolution i  Adventure wypłynęły na początku września, oba świetnie zaopatrzone w
wodę, drewno i maksymalną ilość owoców i jarzyn. Na ich pokładach znajdowało się dwóch
młodych ludzi, których Cook zdecydował się zabrać ze sobą jako tłumaczy: Odiddy z wyspy Bora
Bora na  Resolution i Omai z Raiatei na  Adventure . Po raz wtóry Cook zauważył, jaka radość
towarzyszyła ich przybyciu na Tahiti i jaki smutek ogarnął wszystkich, gdy opuszczali wyspę.
Podobnie jak poprzednio, Tahitańczycy ze łzami błagali Anglików, żeby nie odpływali; jak
poprzednio zatoka pełna była łodzi, w których tubylcy żegnali ich z rozpaczą.
Po opuszczeniu Tahiti najpierw zatrzymali się na Huahine, wyspie, którą Cook odkrył trzy lata
wcześniej. Tu także witano ich równie gorąco jak poprzednio. Co jeszcze ważniejsze, udało im się
tutaj zakupić trzysta świń i rozwiązać na jakiś czas problem świeżego mięsa i solonej wieprzowiny.
W następne zapasy zaopatrzyli się na Raiatei. Kiedy więc opuszczali już Society Isles, statki były
lepiej zaopatrzone niż wtedy, gdy opuszczali Anglię.
Cook wytyczył kurs na południowy zachód. 24 września zauważyli dwie wysepki, których
Cook nie uznał za godne zbadania. Nazwał je wyspami Hervey i popłynął dalej. (Wyspy te są
częścią większej grupy znanej obecnie jako Wyspy Cooka). 1 paz
dziernika dopłynęli do pierwszej
z trzech wysp odkrytych przez Tasmana, Middleburg  nazwa ta zmieniona póz
niej została na
pierwotną  Eua  i taka pozostała do dziś.
Cook i jego ludzie byli pierwszymi białymi, jakich zobaczyli mieszkańcy Eua, odnosili się
jednak do nich tak serdecznie, że mogło się wydawać, iż są oni ich dawno zaginionymi krewnymi.
Dobroć mieszkańców Eua, ich gościnność i gotowość do zawierania przyjaz
ni były po prostu
niewiarygodne. Nawet Tahitańczycy nie przyjmowali Anglików tak radośnie, jak tutejsi ludzie.
Wydawali na cześć kapitana i jego załogi przyjęcia i oprowadzali ich po wyspie. Cook zanotował
w swoim dzienniku, że ludzie z Eua osiągnęli znacznie wyższy stopień cywilizacji niż
jakiekolwiek inne plemię zamieszkujące wyspy Pacyfiku. Byli, jak napisał jeden z członków
załogi, pięknymi, cudownymi ludz
mi mieszkającymi na bajecznej wyspie. Uprawiali intensywnie
ziemię, a tereny rolnicze podzielili miedzami na działki. Ich domy były najczystszymi i najlepiej
utrzymanymi siedzibami, jakie Cook widział na Pacyfiku.
Mieszkańcy Eua byli czyści, zdrowi, szczęśliwi, ciężko pracowali, i byli hojni aż do przesady.
Cook pisał, że chętniej dawali, niż przyjmowali dary, czego nie mógł powiedzieć o mieszkańcach
innych wysp. Astronom Wales zanotował, że byli najbardziej pełnymi życia, roześmianymi
ludz
mi, jakich kiedykolwiek spotkał. Cook zauważył nawet ze zdumieniem, że nie tylko
mężczyz
ni i kobiety jadali tu razem, co było zabronione na Tahiti, ale nawet mężczyz
ni dbali o to,
żeby najpierw nakładać jedzenie kobietom.
Z Eua popłynęli na dużo większą wyspę. Tasman zszedł tu na ląd i nazwał ją Amsterdam;
obecnie wyspa powróciła do swojej oryginalnej nazwy  Tongatabu. Witano tu Cooka tak samo
gorąco jak na Eua. Dokonali na Tongatabu nadzwyczaj korzystnych transakcji handlowych. Na tej
wyspie, podobnie jak na poprzedniej, Cook nigdy nie widział uzbrojonych ludzi, chociaż
Sparrman, człowiek o charakterze bardzo zbliżonym do Forstera, chciał wiedzieć, dlaczego ci tak
bardzo pokojowo nastawieni ludzie potrzebowali aż tylu kijów, służących najwyraz
niej do
niekoniecznie pokojowych celów. Sparrmanowi nie przyszło widać do głowy, że kije te używane
były do obrony przed najez
dz
cami z innych wysp. Przecież mieszkańcy Eua i Tongatabu ze swym
rozwiniętym rolnictwem byli stosunkowo zamożnymi ludz
mi i na pewno uboższym plemionom z
sąsiednich wysp wydawali się bardzo kuszącym celem najazdu.
Kiedy statki odpływały z Tongatabu 8 paz
dziernika, ich ładownie zapchane były owocami i
jarzynami, trzystoma sztukami żywego drobiu, około stu pięćdziesięcioma żywymi świniami.
Najprawdopodobniej dz
więki dochodzące z  Resolution i  Adventure musiały jako żywo
przywodzić na myśl pływającą farmę.
Po wspaniałym przyjęciu, jakie ich na obu wyspach spotkało, Cook nazwał je Friendly Islands
(Wyspami Przyjaznymi). Choć dziś często używa się tej nazwy, są one jednak lepiej znane pod
oficjalną nazwą  Wyspy Tonga.
Dwa tygodnie póz
niej statki znalazły się niedaleko Hawke s Bay (Zatoki Hawke a) na
wschodnim wybrzeżu Północnej Wyspy Nowej Zelandii. Miotały tu nimi ostre południowe i [ Pobierz całość w formacie PDF ]