[ Pobierz całość w formacie PDF ]

kontaktu świadomości artysty i świadomości odbiorcy. Pośrednikiem dla takiego kontaktu jest
dzieło sztuki. Można to rozumieć jako stałe oddziaływanie świadomości artysty na
świadomość odbiorcy, podczas trwania procesu odbioru dzieła sztuki. Można przez to
powiedzieć, że przestrzeń konceptualna jest taką rzeczywistością, w której dokonuje się
unikatowy dialog pomiędzy artystą i odbiorcą.
Rys. 3. Schemat funkcjonowania procesów: twórczego i odbioru, w przestrzeni konceptualnej
Przyjmujemy, że proces odbioru dzieła sztuki, jest fazą  intencjonalizowania świata
rzeczy (fizycznego fundamentu dzieła sztuki), przedmiotów, takich, które ze swojej istoty są
przygotowane do  intencjonalizowania , czyli dzieł sztuki.
Jednym z celów intencjonalizacji jest odkrycie sensów i znaczeń zawartych w dziele
sztuki. Nastawiona na estetyczny odbiór świadomość odbiorcy, jakby oczekuje spotkania
z dziełem. Oczekiwanie to poprzedzone jest zdolnością wyróżniania i specjalnego traktowania
struktur ważnych (istotowo) pod względem estetycznym, zatem estetyczne nastawienie na
odbiór jest podstawą dla ukonstytuowania się dzieła sztuki w przestrzeni konceptualnej.
Dzieło  wychodzi do odbiorcy przez istniejącą w nim strukturę (o której informacja dla
odbioru i dla ukazania przez dzieło swojej istoty. Bez sytuacji odbioru dzieło jest  martwe ,
w kontakcie z indywidualnym odbiorcą  ożywa , a tylko  żywe może być z istoty swojej
dziełem sztuki. Poznanie i odbiór dzieła sztuki ma miejsce na gruncie przestrzeni
konceptualnej, gdzie informacja płynąca z dzieła sztuki zostaje przetworzona przez aktywny
podmiot, poprzez nadanie dziełu estetycznej charakterystyki. Ostatecznie przestrzeń
konceptualna jest naturalnym obszarem istnienia dzieł sztuki, co uprawnia do stwierdzenia,
że o każdym dziele można mówi jako o koncepcyjnym. [ Pobierz całość w formacie PDF ]