[ Pobierz całość w formacie PDF ]

z lwiej paszczy ratuje tylko dwie nogi albo koniec ucha, tak nieliczni uratowani będą synowie
Izraela" (Am 3,12).
444. Lwy na Bliskim Wschodzie. W czasach proroka Amosa lwy występowały bardzo
licznie w krainach biblijnych, zamieszkiwały bowiem tereny od Afryki poprzez Bliski
Wschód aż po Indie. W samej Ziemi Obiecanej lwy przetrwały aż do średniowiecza;
wytępiono je w epoce krucjat. Z Egiptu zniknęły dopiero w minionym stuleciu, a ostatni dziki
lew został schwytany w Iranie w roku 1923. Polowanie na lwy było przez wiele wieków
bliskowschodnim sportem, wiele obrazów przedstawia lwy chwytane w sieci i pułapki. Perski
król Dariusz - podobnie jak wielu innych monarchów na Bliskim Wschodzie - trzymał lwy w
specjalnej jaskini. Do niej właśnie wrzucono proroka Daniela.
445. Lud wybrany przez Boga. Jednym z najważniejszych fragmentów księgi Amosa jest
następujące zdanie skierowane przez Boga do Izraela: Jedynie was wybrałem z wszystkich
narodów ziemi, dlatego ukarzę was za wszystkie wasze grzechy" (Am 3,2). Taki jest właśnie
sens wybraństwa Izraela: nie stanowi ono jedynie uprawnienia do szczególnych przywilejów,
albowiem za szczególnymi prawami idzie wezwanie do większej odpowiedzialności.
446. Micheasz działał po śmierci Amosa i Ozeasza. Prorokował o Mesjaszu, Synu Dawida,
który miał się narodzić w Betlejem (Mi 5,ln) - w tym samym mieście, gdzie narodził się i
został namaszczony na króla Dawid. Prorok oczekiwał z niecierpliwością na przyjście owego
Mesjasza-Króla, ponieważ władcy panujący w jego czasach zdradzali Boga Jahwe,
uporczywie oddając cześć obcym bożkom i prowadzili Izraela w kierunku samozagłady.
447. Prorok Habakuk działał prawdopodobnie w czasach Jeremiasza. Nie mógł pojąć i pytał
usilnie, jak Bóg mógł chcieć tego, aby Jego lud (niezależnie od ogromu grzechów, których się
dopuścił) popadł w zależność od jeszcze bardziej bezbożnego narodu - Babilończyków. Bóg
udzielił mu odpowiedzi, która jest jednocześnie przesłaniem całej księgi:  Zginie ten, co jest
ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności" (Hab 2,4).
448. Aggeusz rozpoczął swą prorocką działalność około roku 520 przed Chr. W jego czasach
prace nad odbudową świątyni, rozpoczęte za czasów Ezdrasza, niemalże ustały. Aggeusz
pocieszał lud i zachęcał do kontynuacji dzieła. Między innymi dzięki jego zachętom w ciągu
czterech lat udało się dokończyć prace i świątynia została odbudowana.
16
Pisma Nowego Testamentu
449. Ewangelie opisują przede wszystkim życie, czyny i słowa Jezusa Chrystusa -
zapowiedzianego i wyczekiwanego Mesjasza. Pierwsze trzy Ewangelie (według ułożenia w
kanonie: Mt, Mk i A
k) nazywamy synoptycznymi (grec. synopsis - spojrzenie obejmujące
całość) ze względu na to, że, obok pewnych różnic, wykazują wiele uderzających
podobieństw. Czwartą Ewangelią jest księga napisana przez św. Jana Apostoła. Odbiega ona
stylem, terminologią, a niekiedy i treścią od trzech pozostałych Ewangelii.
450. Dobra Nowina. Greckie słowo euangelion (ewangelia) w dosłownym tłumaczeniu na
język polski oznacza  dobre wieści" lub  dobre przesłanie". Dlatego też w języku polskim
często zamiennie z określeniem Ewangelia stosuje się wyrażenie Dobra Nowina.
451. Ewangelia według świętego Mateusza została spisana przez człowieka o tym właśnie
imieniu, który był wcześniej poborcą podatkowym. Ewangelia ta ukazuje Jezusa jako
drugiego Mojżesza, który przynosi Nowe Przymierze i nowe prawo miłości. Dlatego też
Mateusz opisuje pięć wielkich mów Jezusa, na wzór pięciu ksiąg Tory żydowskiej.
452. Osiem błogosławieństw pochodzi z Kazania Jezusa na Górze opisanego w rozdziale 5.
Ewangelii według św. Mateusza. Jezus błogosławi: ubogich duchem, tych, którzy się smucą,
cichych, tych, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, miłosiernych, ludzi o czystym sercu,
tych, którzy wprowadzają pokój oraz cierpiących prześladowania dla sprawiedliwości.
Wszyscy ci ludzie mają mieć udział w Królestwie Bożym.
453. Ewangelia według świętego Marka w przeciwieństwie do pierwszej Ewangelii (według
ułożenia w kanonie), zawiera bardzo mało mów Jezusa, ale za to dość szczegółowo opisuje
jego czyny. Główne przesłanie Ewangelii brzmi: Jezus jest Synem Bożym. Autorem księgi,
był najprawdopodobniej Jan Marek, syn Marii (por. Dz 12,12), krewny Barnaby i towarzysz
św. Pawła.
454. Z
więty A
ukasz rozpoczyna swoją Ewangelię, wspominając, że  wielu" próbowało
opisać życie i nauczanie Jezusa, on zaś podejmuje się tego zadania, by także zbadać uważnie
wszystko od samego początku, a następnie to opisać. Ewangelia A
ukasza na pierwszy plan
wysuwa temat męki i Zmartwychwstania Jezusa, co widoczne jest nawet w samej strukturze
księgi - Jezus jest ciągle  w drodze" do swej śmierci i Zmartwychwstania. Ewangelia według
świętego A
ukasza, mimo iż jest dedykowana  dostojnemu Teofilowi", była najprawdo-
podobniej napisana dla chrześcijan nawróconych z pogaństwa, by ich utwierdzić w wierze.
455. Ewangelię według świętego Jana dzieli się zwykle na dwie części: księgę cudów
(rozdz. 1-12) oraz księgę męki (rozdz. 13-21). Ewangelia Janowa jest głównie obroną Jezusa
jako prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka (por. J l,lnn - Prolog). Autor Ewangelii,
św. Jan Apostoł, był najpierw uczniem Jana Chrzciciela, a potem Jezusa i stał się - jak sam
wyznaje -  uczniem, którego Jezus miłował" (J 13,23).
456. Dzieje Apostolskie zostały spisane przez świętego A
ukasza - autora trzeciej Ewangelii
kanonicznej. Obydwie księgi można by zatytułować  Dzieje Jezusa" i  Dzieje Apostołów".
Wydarzenia, o których opowiadają Dzieje Apostolskie, toczyły się na przestrzeni kilku
dziesięcioleci. Był to czas działalności pierwszych apostołów, a księga opisuje głównie
 dzieje" dwóch z nich - Piotra i Pawła.
457. Listy apostolskie stanowią 21 ksiąg Nowego Testamentu. W kanonie katolickim
znalazło się 14 listów św. Pawła, 3 listy św. Jana, 2 listy św. Piotra oraz List św. Jakuba i List
św. Judy.
458. List do Rzymian został napisany przez Pawła do wyznawców w Rzymie. Zazwyczaj
pisał on listy do wspólnot, które sam założył. List do Rzymian stanowi tutaj wyjątek,
ponieważ jest pismem skierowanym do wspólnoty chrześcijan jeszcze przed pierwszą wizytą
Pawła w Rzymie. Ponieważ w Kościele Rzymskim doszło do sporów pomiędzy wiernymi
nawróconymi spośród %7łydów i pogan, Paweł w swym piśmie podejmuje się wyjaśnienia
trudnych kwestii. [ Pobierz całość w formacie PDF ]